بارِ دگر، شهر اشرف به بیرحمانه ترین شکل، مورد حمله قرار گرفت.
بارِ دگر، سازمان مجاهدین خلق ایران، به وحشیانه ترین شکل، مورد تجاوز قرار گرفت.
بارِ دگر، مردم ایران به زشت ترین شکل، گلوله باران شدند.
بار دگر، به «انسان» بیرحمانه تر، وحشیانه تر و زشت تر حمله شد. اینبار به تاریخِ انسان و شرافتِ انسان حمله بردند.
از دوران اسپارتاکوس تا چند ثانیه قبل از حمله وحشیانه به شهر اشرف، تاریخ شاهد زشترین نوعِ جنگها با «ابزار» و «ابعاد» متفاوت بوده است، اما اینبار «ابزار» وحشیانه تر و «ابعاد» بسیار وحشتناکتر و وسیعتر بوده اند. اینبار، کلماتِ نوشته شده در قراردادهای بین المللی «ابزار» را میساختند که به عمد، نسخ شدند تا سرکوبگران ولایت فقیه، با دستهای باز حمله کنند. اینبار، حیثیتِ سازمان ملل، «ابعاد» را میساخت تا به عمد، آرزوها و احساساتِ انسانها را نشانه رود. اینبار، ابعادِ نوبل، پوچ شد. مگر قراردادهای بین المللی نبودند که سلاحِ مجاهد را گرفتند تا حفاظت شوند؟ اینبار، چنین سازمانهائی با چشمهای باز « بارشان » را بیشرمانه بر زمین گذاشتند که سبکبال پیش روند تا سنگینی بارِ وجدانِ بشریت را بر دوشِ انسانهای شریفِ جامعۀ جهانی رها کنند.
اینبار نیز برای بارِ دگر: انضباط، فداکاری، عشق و مبارزۀ اشرفیان را باید به پای فردی گذاشت که او را «شیر همیشه بیدار» میگویند: مسعود رجوی را میگویند.
جمشید آشوغ – بعد از حملۀ وحشیانۀ قراردادهای بین المللی به شهر اشرف
14.04.2011
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر