۱۴۰۱ اردیبهشت ۱۵, پنجشنبه

اسفندیار منفرد زاده

افسوس...

 آقای منفرد زاده از معدود و یا شاید تنها موزیسین ایرانیست که نوشتن در موردِ هنرش لازم است و شاید هم اجتناب ناپذیر باشد و نمیشود ارزشِ هنریش را نادیده گرفت و بر آن چشم پوشیداما هزاران افسوس، روزگار طوری به چرخیدن خودش ادامه داد، که لاجرم باید نوکِ قلم را کج کرد و در مورد شخصیتِ وی نوشت و نه هنرشبعضی اوقات، بهتراست که فیلمی نساخت و یا فیلمی را ندید، «احساس» نیز لکه دارنمیشودتا سالیان سال، بهتراست موسیقی ننواخت ویا گوش نکرد، بازهم «احساس» جریحه دارنمی شودحتی اگر در تمامی عمر، کتابی ننوشت و یا کتابی نخواند، «احساسِ» انسان، کاملا در آرامش مطلق بسر خواهد برداما نمیتوان، برای لحظه ای، شاهد کشتار انسانهای بی گناه بود، ولی احساس را، در آرامش نگه داشت مخصوصأ احساسِ یک موزیسینبیانِ احساس درموسیقی و انتقالش به مخاطب، بسیار مشکلتر است تا بیان و انتقالِ احساس درهنرهای دیگرانتقالِ احساس، بدون استفاده از کلمه و یا تصویر، هنر ساده ای نیست، بهمین دلیل، موسیقی هایی که از کلام استفاده میکنند، هواخواهان بیشماری را بدنبال دارند تا اینکه سمفونی ها که بدون کلام هستنداساس و دلیلِ چنین موضوعی، بخاطرِ جدایی «فکر یا تفکر» از«احساس» میباشدتفکر برای ابرازِ خودش به «کلمه» احتیاج دارد ولی احساس برای بیانِ خودش فقط به «احساس» احتیاج داردیعنی اینکه فقط بخودش بستگی دارد و به هیچ واسطه ای احتیاج ندارددرسمفونی، احساسِ هنرمند به «نُت» ها منتقل شده واحساسِ«نُت»ها، با احساسِ مخاطبین، همسو میشوند وبدین شکل است که «سه احساس» نامبرده شده در «یک» احساسِ طبیعی وکُلی بیکدگر گره میخورند و همدیگر را می یابند و در نتیجه، نشاط و طراوتی خاص به شنونده میدهدمنفرد زاده، موزیسین بسیاربرجسته ای میباشد و خودش را بسیار زود و با اولین «نُت» ها، به اثبات رساند بخصوص در فیلمهایی همچون رضا موتوری، گوزن ها و قیصرهرچند که این فیلمها، بهیچوجه ارزش هنری ندارند، اما ارزشِ کارهای استثنایی این موزیسین را نمی کاهندوی بدلیل درکِ صحیح ازاحساسِ«نُت»ها و استفاده دقیقشان و بخصوص انطباقِ احساسِ«نُت»ها بر احساسِ داستان، توانست خیلی سریع، براحساسِ تمامِ جامعه منطبق شود و در نتیجه، جایگاه منحصر بفردی، برای خود بدست آوردبنابرین وی نمیتواند که نداند به انجامِ «چه کاری» دست زده استاو دقیقا میداند به کجا میرودفعلِ«ندانستن» درفرهنگِ لغتِ چنین هنرمندی، اصلا نمیتواند وجود داشته باشداودقیقا میداند که درچه «پروژه بزرگ ضد مردمی» پا گذاشته استارزشمندترین موزیسین ایرانی در باتلاقی به بزرگی هنرش فرو رفته استاو برای توجیه کارهای «ضد مردمیش»، لحظه به لحظه، در باتلاقِ «خود ساخته اش» بیشتر و بیشتر فرو رفت تا جائیکه سخن از هنرِخامنه ای وهنرِهیتلری بمیان آورداو باید لطف کند و هنرِ خامنه ای، بجز در ویرانی و قتل و کشتار، را برای مردم ایران تشریح کند، هنرهای هیتلر، پیشکش خودش بادوی دقیقا میداند، همه کسانیکه با این رژیم درجنگ تمام عیارهستند، تمامی فیلمها، سخنان و رفتارهای ولی فقیه، کارگردانها، موزیسین ها و قاسم سلیمانی ها را می بینند و گوش میکنند زیرا که جزء ابزار مبارزاتی محسوب میشونداما در«کجا» و در چه «مکانی» می بینند، بسیارحائزاهمیت استدر«کجا» دیدن، اهمیت دارد و نه «دیدن» فیلمهیچکسی بشما نگفته بود که فیلم و موسیقی، که دست پخت ولی فقیه میباشند، را نبینیداتفاقا درآن شبِ «جمعه سیاه»، ایرانیهای ضد ولایت فقیه، نیز در همان سالن حضور داشتند، که شما ناجوانمردانه به آنها توهین کردیداما ایرانی ها درکجای«آن مکان»حضور داشتند؟ آنها درصفی بودند، که شما هم، چندین سال پیش، درهمان صف، یعنی«صف قربانیان»حضورداشتیدشما از صفِ قربانیان جدا شده و به صفِ قاتلان پیوستید و درمکانی تحتِ نظر و پوششِ ولایتِ فقیه، فیلم دیدیدشما باید پاسخ بدهید که چرا درچنین«مکانی» و درچنین «صفی» حضورداشتید؟ و نه اینکه چرا فیلم را دیده اید و یا موزیکی را شنیده ایدمتاسفانه در روزهای بعد ازآن شبِ تاریکِ زندگیتان، که «جمعه سیاه» خودتان را رغم زدید، دربرنامه هایی تلویزیونی ظاهرشدید وبا افتخار،ازفروشِ جلدِ اولِ کتابتان درایران، که بیوگرافی شما میباشد، خبردادیدگفتید: «که با تیزهوشی منحصربفرد وعملیات خارق العاده بعضی ازدوستان، بالاخره توانستید با موفقیت، کتابتان را، درایرانِ ولایت فقیه بدست مردم برسانید». آیا فکرمیکنید خاطراتِ کودکی شما که از دوچرخه افتاده باشید وابرویتان زخم شده باشد برای مردم اهمیت دارد؟ و یا تاثیری در بهبودِ ابرویتان دارد؟ سپس، و بدتر از همه، از «فروش» خیلی خوبِ کتابتان، زبان بمیان آوردیدآری، فروشچقدرباید بفروشید تا بتوانید بچشمِ مادرنوید افکاری، نگاه کنید؟ چقدر باید بفروشید تا خانواده بکتاش آبتین را راضی کنید؟ چقدر؟ 

بگذارید داستانی بسیار شگفت از هنرمند و هنر را برایت نقل کنمسالهای پیش، اشخاصی ازنوعِ دوستانی  که فروش کتابتان را، در ایران رونق بخشیدند، با آقای اننیو مورریکونه، موزیسین ایتالیایی، دیدارها داشتنددولت جمهوری اسلامی، قصد داشت که فیلمی درمورد زندگینامه ننگین خمینی بسازدآنها برای تطهیر چهره پلید خمینی و بخصوص برای گسترش و پخشِ وسیعِ فیلم در جهان، به موزیسینی بزرگ همچون «مورریکونه» احتیاج داشتندبرای افراد قاسم سلیمانی، قیمتی را که بایستی میپرداختند، اهمیتی نداشت، آنها میخواستند«دامنِ» این موزیسین بزرگ را لکه دار کنند. «قرارداد» با مبلغی بسیارهنگفت در جلوی چشمانِ«اننیو مورریکونه»، روی میز قرار داشتدو تیمِ مسئولِ عقد قرار داد در انتظار امضا مورریکونه، از یکدیگر خداحافظی کردنداز قضا، دقیقا روز بعد، بعضی از ایرانیهای غیور، مانند همان عده، که در لس آنجلس «جمعه سیاه» را برای شما رغم زدند، برای ولی فقیه نیز«جمعه سیاه»یی رغم زدندآنها بمنزل آقای مورریکونه میروند تا که آروزهای ولی فقیه را بر باد دهند و بگورستان تاریخ بسپارندفقط «دو کلمه» از سوی ایرانیهای شریف، که جنایتهای خمینی را شرح میدادند، کافی بود تا آقای مورریکونه، از میلیونها دلار چشم بپوشد و قرارداد تهیه شده را پاره کندعمیقا یقین دارم، که اگرهر ایرانی «دو جلد» از کتاب شما را خریداری کند، پولی را که بدست خواهید آورد، به مقدار یک روزِ در آمدِ مورریکونه، که درقرارداد ولی فقیه ذکر شده بود، نخواهد رسیدمورریکونه، مبارزه یک ملت را به «افسانه» تبدیل کرد وشما به آن خیانت کردید تا نابودش سازیداما نتوانستیدزیرا که حس و طعمِ هر«نُتِ» مورریکونه، عطرِعدالت را میدهد ولی حسِ شخصیتِ شما، بوی شیادی و دجالگری راو چه افسوس که به «نُت» های هفتاد ساله ات خیانت کردیتراژدی که شما برای زندگی خودتان خلق کردید را، داستایوسکی بزرگ نتوانست برای دیگران در لابلای داستانهایش خلق کند.     

شاید آیندگان، درمورد اینروزها، چنین بنویسنددر جهانی بسیارشلوغ و پرهرج ومرج، بخصوص در جامعه فکری ایران، هرگروهی، گنبدی مشخص، برای ستایش از موزیسین ها، نویسنده ها، کارگردان ها و روشنفکرانِ مربوط به خودش ساخته بودبدون هیچ قیدی، بدون هیچ شرطی، بدون حساب و کتابیآن گروها بسیار سعی کردند که زورکی و بی دلیل، کارنامه های سوت و کور وابستگان و جیره خوارانشان را درخشان نشان دهندولی نتوانستنداما انسانی بود همچون مورریکونه که با سکوتش اثری بزرگ ازعدالت را خلق کرد». 

مطمئنا اثرهای ارزنده ای که خلق کردید از گزندِ شخصیت شما جدا هستند و در امان، و ارزش خودشان را برای همیشه خواهند داشتزیرا که «هنر» بمحض اینکه خلق شود، از خالقش جدا میشود و راهِ خودش را میرودبدون وابستگیاما مطمئنا دیگر بهیچ عنوان، قادرنخواهید بود «نُتِ» دیگری، همچون «نُت» های گذشته خلق کنیدهنوز راهی برای شما باز استکه از ملت ایران عذرخواهی کنید و بخصوص اینکه تمامی راهتان، را لحظه به لحظه برای مردم شرح دهید که چگونه به چنین تباهی رسیدیدو اینکه کتابهایتان را از ولی فقیه پس بگیرید و همه را برای خودتان نگه داریدخاطراتی که با دستِ ولی فقیه لمس شده باشد به درد هیچکسی نمیاید

درانتها، جمله «دو کلمه» ای از آقای مسعود رجوی آورده میشود تا شاید در چنین روزهای تاریکی، به شما، روشنایی را نشان دهد :«مگر نمی بینی؟». 

امید است این نوشته در روزهای پنجشنبه و یا شنبه بدست شما برسدو نه در روز جمعه.

جمشید آشوغ  -  پنجشنبه پنجم ماه می ۲۰۲۲